Kako prepoznati nečiju seksualnu orijentaciju?

Kada ljudi ne znaju ko su, postanu nesrećni i ljuti. Penilnom pletizmografijom možete svašta, od testiranja uspešnosti Viagre do prepoznavanja nečije seksualne orijentacije
Penilna pletizmografija – ili zvučnije: falometrija – jeste postupak merenja protoka krvi kroz muške genitalije. Razlozi zašto bi to neko hteo da učini su razni – od medicinskih preko naučno-istraživačkih do forenzičkih. Bez obzira na povod, ono što nam pletizmografija može reći jeste koliko se određeni muškarac seksualno uzbudio. Pri tome mu se najčešće prikazuju neki eksplicitni seksualni sadržaji.

Primera radi, želite da znati koliko je uspešnost Viagre ili nekog njoj sličnog leka, pletizmografijom ćete precizno izmeriti stupanj erekcije prilikom gledanja porno filmova u grupi muškaraca koji su lek uzeli i uporediti je sa stepenom erekcije postignute prilikom gledanja istog filma kod muškaraca koji imaju isti medicinski problem, a nisu uzeli lek. Sigurno ste imali prilike da vidite i upotrebu pletizmografije u američkim forenzičkim serijama, gde se ova metoda neretko koristi prilikom sudskog procesa kako bi se utvrdilo da li je optuženik, primjera, pedofil ili silovatelj.

Zanimljivost vezana uz ovu metodu je i to da ju je prvobitno razvio češki lekar i seksolog Kurt Freund kako bi precizno identifikovao homoseksualce. Prethodno korištene psihoanalitičke metode nisu se pokazale pouzdanima, pa je Freund krenuo u potragu za objektivnim mernim instrumentom.

Za vreme komunizma čehoslovačka vojska intenzivno je koristila ovu metodu kako bi raskrinkala regrute koji su za sebe lažno tvrdili da su gejevi, želeći na taj način da se oslobode služenja vojnog roka. Navodno se i danas u Republici Češkoj (iako istraživanja pokazuju da je to jedna od zemalja Evropske unije u kojima je najbolji odnos prema homoseksualcima… ili baš zato?) rutinski provode pletizmografska testiranja imigranata kako bi se proverilo da li lažu kada kažu da azil traže iz razloga što su u vlastitoj zemlji proganjani zbog svoje seksualne orijentacije.

Ali osim raskrinkavanja ljudi koji za sebe lažno tvrde da su gejevi, sigurno jedna od najzanimljivijih zabileženih uporaba pletizmografa je i ona u kojoj se dokazivalo upravo suprotno. Naime, iako je još Freud argumentovao da se iza homofobije zapravo skriva latentna homoseksualnost, ova je tvrdnja tek korišćenjem pletizmografije dobila i objektivnu naučnu potvrdu.
U danas već klasičnoj studiji sprovedenoj na Institutu Džordžija istraživači su pletizmografom merili koliko se prilikom gledanja erotskih filmova homoseksualnih i heteroseksualnih sadržaja napaljuju homofobni, a koliko nehomofobni muškarci koji se izjašnjavaju kao heteroseksualci. I dok se nijedan heteroseksualni muškarac neće iznenaditi kada pročita da su snimci lezbijskog seksa bile muškarcima podednako uzbudljive kao i snimci heteroseksualnog seksa, to nije ključan nalaz ovog istraživanja.

Ključan nalaz bio je taj da su se homofobni muškarci seksualno uzbudili gledajući snimke homoseksualnog seksa, dok to nije bio slučaj s nehomofobnim muškarcima. Grupa homofoba imala je 35 ispitanika. Koliku bi tek naučnu težinu imao taj isti nalaz da se ponovi na 10.000 ispitanika?