#Oskar2016: Prva nominacija za Šarlot Rempling posle pet decenija karijere
U nedelju 28. februara održaće se 88. ceremonija dodele nagrada Oskar, koju organizuje Američka akademija za film. Dok s nestrpljenjem odbrojavamo do najuzbudljivije večeri u Holivudu, ove sedmice na našem portalu svakog dana predstavljamo vam po jednu glumicu nominovanu za najbolju glavnu žensku ulogu.
Priredio: Radovan Sekulić
Tokom prethodna tri dana predstavili smo vam Kejt Blanšet, Bri Larson i Dženifer Lorens. Danas se bavimo pedeset godina dugom karijerom velike glumice Šarlot Rempling, a serijal zaključujemo sutra osvrtom na filmski opus mlade Sirše Ronan. Ukoliko ste u potrazi za filmom koji biste ovih dana pogledali, za vas smo izdvojili najbolje od najboljih.
Šarlot Rempling (70) iza sebe ima pedeset godina internacionalne filmske karijere, tokom koje je sarađivala sa brojnim čuvenim sineastama. Ove godine prvi put je nominovana za Oskara, za svoju ulogu Kejt Merser u filmu britanskog reditelja Endrjua Hejga „45 godina“. To je drama o bračnom paru koji se priprema za proslavu 45. godišnjice svog braka, kada na površinu izlaze neke dugo čuvane tajne koje imaju moć da uzdrmaju uzajamno poverenje supružnika i temelje na kojima je decenijama građen njihov odnos. Brojni kritičari okarakterisali su ovo kao najbolju ulogu u karijeri Šarlot Rempling, a tiha patnja koja se očituje na njenom licu ostaće s vama dugo nakon što ste pogledali ovo ostvarenje.
Ostale uloge u kojima smo zapazili Šarlot Rempling pronađite na sledećim stranicama
Remplingova se na filmu prvi put pojavljuje 1965. godine, a prve zapaženije uloge ostvaruje 1969. godine u „Sumraku bogova“ čuvenog italijanskog reditelja Lukina Viskontija i 1974. godine u potresnoj i provokativnoj drami Lilijane Kavani „Noćni portir“. U oba filma partner joj je bio tada veoma popularan britanski glumac Dirk Bogard. Dvoje glumaca ostali su veoma dobri prijatelji sve do Bogardove smrti 1999. godine.
Narednih godina Šarlot Rempling glumila je u nizu uspešnih filmova: „Zbogom, ljubavi“ sa Robertom Mičamom, „Sećanja na zvezdanu prašinu“ Vudija Alena i „Presuda“ sa Polom Njumanom. Posebno zanimljivi naslovi iz ovog perioda svakako su „Max mon amour“ japanskog reditelja Nagise Ošime iz 1986, u kojem je igrala ženu francuskog diplomate zaljubljenu u šimpanzu po imenu Maks, kao i remek-delo gotskog horora, film „Anđeosko srce“ Alana Parkera iz 1987, gde su joj društvo pravili Miki Rork i Robert De Niro.
Devedesetih godina uglavnom je glumila u kostimiranim dramama rađenim za televiziju, kao i u nekoliko filmova koji su prošli prilično nezapaženo. Reditelj Fransoa Ozon poverio joj je 2000. godine ulogu profesorke čija psiha počinje da slabi nakon muževljevog nestanka u filmu „Ispod peska“. Usledio je niz hvaljenih uloga u francuskim filmovima, a sa Ozonom se ponovo udružuje 2003. godine u filmu „Bazen“, gde igra spisateljicu koja letuje u vili svog izdavača kako bi radila na svom novom romanu, ali ubrzo shvata da je postala upletena u misteriozno ubistvo. Glumica je 2004. godine sarađivala sa italijanskim rediteljem Đanijem Amelijem u filmu „Ključevi od kuće“.
Remplingovu smo poslednjih godina gledali u filmovima „Vojvotkinja“ sa Kirom Najtli i Rejfom Fajnsom, „Kako smo preživeli rat“ Toda Solondza, kao i u „Melanholiji“, drugom poglavlju tzv. „depresivne trilogije“ danskog reditelja Larsa fon Trira. Još jednom je 2013. godine sarađivala sa Fransoa Ozonom u filmu „Mlada i lepa“. Televizijska publika mogla je da je vidi i u popularnim krimi-serijama „Dekster“ i „Broadchurch“.